Op 4 Mei was de jaarlijkse dodenherdenking bij het monument aan de Meteorenweg,  ook namens de stichting Tuindorp Leeft, stichting Historisch archief en Stem van Amsterdam werd er een krans gelegd. Bijgaande foto’s van het HATO

Mevr. Veuger-putting Watersnood herinneringen.

Om 7 uur in de morgen hoorden we het door de radio komen, dat onheilspellende bericht, Tuindorp Oostzaan liep langzaam maar zeker onder water. Eerst wilden we het niet geloven en stuurden de kinderen op onderzoek uit. Ze kwamen al gauw weer thuis met de mededeling dat de “Volkstuintjes” al onder water stonden en het in de winkel van onze kruidenier nattig begon te worden. Eén zoon die vroeg op school moest zijn werd teruggestuurd omdat er die dag toch geen les zou worden gegeven. Toen werd het ons duidelijk dat het water zou komen, zacht opborrelend uit de putten en murmelend door de goten. Onze buurman was al druk in de weer z’n inboedel naar boven te brengen en hij was het ook die ons aanwees hoe hoog het water in de huizen zou komen; zeker 1,5 meter. Ja, en toen kwamen de busjes van de politie door onze buurt, door de megafoon werd ons aangeraden onze vluchtkoffertjes klaar te zetten. Hadden wij dan vluchtkoffertjes, welnee, we graaiden het eerst nodige lijfgoed in een grote oude koffer die eerst nog uit de rommelhoek opgevist moest worden. Onze baby van 10 dagen oud werd met bedje en al in de oude kinderwagen gestopt. Ik trok gauw nog een dikke wollen deken van ons bed en dekte haar daar helemaal mee toe. Dat ze niet is gestikt mag een wonder heten.

De op één na de jongste werd vlug mutsje en jasje aangetrokken en boven op de koffer gezet die ook al op de kinderwagen geladen was. En dat moest allemaal in een mum van tijd gebeuren want de tijd drong, het water sloop nader. Mijn man en een paar grotere zoons zouden zo lang mogelijk blijven om nog wat meubilair en dergelijke in veiligheid te brengen. Ik moest zo snel mogelijk met de jongste kinderen naar de dijk zien te komen. Mensen wat verderop in het dorp keken vreemd naar onze “kinderkaravaan”. Het water sijpelde onze laarzen en schoenen binnen. Het werd al kouder ook, hoewel er praktisch geen wind stond had ik er veel moeite mee de volgeladen kinderwagen de kluft op te krijgen. De kerkklokken beierden maar door om de mensen aan te sporen te vluchten. Als ik nu terugdenk dan lijkt het wel als op een vertraagde film opgenomen. Iedereen was rustig en kalm, er heerste geen paniek tenminste nog niet in die vroege morgenuren. Mijn gedachten gingen steeds terug naar die heerlijk brandende haard thuis, hij zal wel gesist hebben toen het water het vuur bereikte.

Veel mensen van de dijk en uit Oostzaan gingen Tuindorp nog in om familie en kennissen te helpen. Ik had het idee dat ik de enige was die wegging maar wat moest ik met zo’n jonge baby op een koude bovenverdieping bivakkeren zonder enige warmte of wat eten om klaar kunnen maken. Nu ik was dus nu op de dijk en had geen idee waar ik heen moest gaan. Maar het duurde niet lang of een heel vriendelijke mevrouw die duidelijk met ons te doen had vroeg ons binnen te komen. De kinderen mochten er hun natte kousjes en laarzen drogen alles rondom de kachel. Ik mocht de kleine voeden en wassen want dat kind was nog helemaal niet verzorgd die ochtend. Nee, die vrouw was een schat maar toen kwam haar man thuis en die zinde het niet ons kleumige groepje in z’n mooie kamer te zien zitten Er werd in allerijl een oud kleed neergelegd want die man was zo benauwd voor z’n vloerbedekking. De radio mocht ook niet meer aan. Later heb ik wel begrepen dat het ook te erg was om zo veel mensen in huis te hebben maar toen was ik wel even verdrietig door de houding van die meneer. Lang duurde het gelukkig niet want automobilisten kwamen over de dijk om mensen weg te brengen. Wij mochten in een Volkswagentje mee maar aangezien we er lang niet allemaal in konden bleven een paar grote jongens achter, die zou mijn man dan ’s middags komen ophalen. De jongens hebben zich intussen verdienstelijk gemaakt door pannen soep te halen van de hulpverleningswagen van het Leger des Heils.

Mevr.  G. Veuger Putting 1923-2015

We organiseren op verzoek rondwandelingen door het dorp begeleid door vrijwilligers/ oud bewoners van het dorp. Er is keus uit een korte en lange wandeling en wel of niet bezoek aan de Museumwoning.

Kosten wandeling + museumbezoek € 5

Op verzoek kan er in overleg voor kleine groepjes op andere datums afgesproken worden. Mailtje naar contactpersoon:  jamgroen@gmail.com of stichtinghato@outlook.com of een telefoontje naar nummer 0651128380

Reacties van wandelaars: Wandelingen door het dorp | Historisch Archief Tuindorp Oostzaan (historischarchief-toz.nl)

Ruud Borman schrijft op de website van Amsterdam Noord over de bijzondere geschiedenis van Tuindorp Oostzaan. Klik op de link:

Lees de nieuwe aflevering van deze serie:
Tuindorp Oostzaan, een bijzondere geschiedenis
• Alle Afleveringen kunt U zien:  Klik hier voor de hele serie